تربیت برای روزهای سخت زندگی

Training for hard days of life

آیا تاکنون به این موضوع فکر کرده اید که چرا بعضی از جوانان و نوجوانان ما این قدر ضعیف و کم طاقت شده اند که قدرت مواجه شدن با ساده ترین مشکلات زندگی خود را ندارند؟ و چرا این قدر زود از کوره در می روند؟ چرا آن ها این قدر راحت خود را تسلیم شیاطین و افراد فرصت طلب می کنند؟ و به هر حال برای حل این مشکل چه باید کرد، و چه کسانی در این زمینه مسئولیت دارند؟... در این مقاله در باره این موضوع بحث خواهیم کرد.

راه زندگی و بستری که عمر انسان در آن سپری می شود همیشه هموار نیست، پستی و ناهمواری هم دارد. زندگی کردن در دنیا هم شیرین است و آسایش دارد و هم سختی دارد و تلخ است. انسان در طول عمرش روزهای آرام زیادی را تجربه می کند و لحظات شاد و مفرح متعددی را خواهد داشت؛ اما، نوبت به روزهای سخت و لحظات تلخ و ایام غم و اندوه و فشار و مصیبت هم خواهد رسید؛ آن ها نیز بر سر راه کمین کرده اند تا به موقع خود به ما هجوم آورند و غافلگیرمان کنند، و با تازیانه هایشان روح و جسم ما را بنوازند!

آری، با همه تلاش هایی که دانشمندان در سراسر جهان کرده اند، با همه پیشرفت های علمی، با همه تدابیری که رهبران و دولتمردان اندیشیده اند و با همه قدرتی که پول و امکانات برای بشر فراهم می کند، باز ناکامی ها، حوادث ناگوار، وقایع تلخ، غم و غصه ها، مصیبت ها، نگرانی و اضطراب و... خلاصه ناهموارهای زندگی و روزهای سخت از راه می رسند و گریبان انسان را می گیرند؛ و هیچ کس هم نمی تواند از دست شان بگریزد!

تمام عالمان و دانشمندان، اعیان و ثروتمندان، افراد قوی و قدرتمندان، و حتی پیامبران و اولیاءخدا، باید همه تلخی های زندگی را بچشند؛ و باید ناکامی ها، محدودیت ها، مصایب و فشارهای زندگی را تحمل کنند و باید با روزهای سخت مواجه شوند. روزهای سخت و ناگوار فقط برای مردم عادی یا فقیران و ضعیفان و محرومین نیست، بلکه برای همه است؛ و هیچ کس مستثنی نیست!

گاهی انسان عزیزی را از دست می دهد و باید در عزای او بنشیند، گاهی مجروحیت و تصادفی پیش می آید، گاهی دچار نقص عضو می شود، گاهی از لحاظ مالی ورشکسته می شود، گاهی امکاناتش را از دست می دهد و محروم می شود، گاهی بیماری های خاص و ژنتیک به او هجوم می آورند، گاهی در تحصیل و کار شکست می خورد و موفقیتی به دست نمی آورد، گاهی در زندگی مشترک و عشق با ناکامی ملاقات می کند و....این ها همه از فشارها، مصایب و ناهمواری های زندگی هستند و روزهای سختی را به ما تحمیل می کنند.

بنابر این، ما باید از پیش آماده باشیم و خود را برای چنین روزهایی مهیا کنیم. هم چنین باید دانش آموزان و فرزندان خود را برای روزهای سخت مهیا نماییم و تربیت کنیم؛ و همه ما باید ضمن حفظ آرامش و تعادل در زندگی و لذت بردن از لحظات شاد و آرام و نعمات پروردگار، برای چنین روزهایی نیز آماده شویم تا غافلگیر نشویم و شوک به ما وارد نشود، تا با قدرت و آرامش بتوانیم اوضاع را کنترل و شرایط پیش آمده را مدیریت نماییم.

آموزش و پرورش ما باید برنامه های ویژه ای را در این خصوص برای دانش آموزان تدارک ببیند وآن برنامه ها را هر سال با کیفیت بهتر و در سطحی بالاتر تکرار کند. دانش آموزان ما اعم از کودک و نوجوان و جوان باید روزهای سخت زندگی را بشناسند و از پیش برای مواجهه صحیح با آن ها آموزش ببینند و تربیت شوند؛  آموزش و پرورش ما اگر تنها همین خدمت را به دانش آموزان کشور بنماید مثل این است که تمام رسالت خویش را انجام داده است.

دانش آموزان و فرزندان ما ضمن برخورداری از حداکثر امکانات لازم و ضروری برای ادامه تحصیل و زندگی، نباید نازپرورده، نازک نارنجی، کم طاقت و زود رنج وضعیف بار بیایند؛فرزندان ما باید برای روزهای سخت، ناکامی ها، مصایب و شکست های زندگی تربیت شوند و دوره های خاصی را بگذرانند، تا آمادگی های لازم را به دست آورند؛ والا با یکی دو شکست، ناکامی، مصیبت و محرومیت، از کوره در می روند و تعادل خود را از دست می دهند؛ و در نتیجه طعمه شیاطین و افراد فاسد و فرصت طلب می شوند و برای کسب آرامش و حفظ تعادل خود، به راه و روش های نادرست و مضر مثل سیگار و الکل و مواد مخدر و روانگردان و... روی می آورند! و نمی دانند که در این بیراهه ها ضربات مهلکی می خورند که دیگر نمی توانند کمر راست کنند، و شرافت و سلامتی و قدرت تفکر و ایمان خود را از دست می دهند، و شخصیت شان لکه دار می شود و هویت شان گم می شود؛ و بر عکس آن چیزی که انتظار داشتند، نگرانی و استرس و افسردگی و ناتوانی شان چند برابر می شود.

تلویزیون هم به عنوان یک رسانه فراگیر که سالیان درازی است وارد خانه های مردم شده است، و تأثیر زیادی بر رفتار و سطح فکر و آگاهی مخاطبین دارد، باید عملکردش را در این خصوص ارزیابی کند، و باید نقش خود را در این زمینه ایفا نماید و رسالتش را به خوبی انجام دهد. سینما، مطبوعات، خبرگزاری ها، تئاتر، مجلات و کتاب هایی که با عموم مردم بویژه کودکان، نوجوانان و جوانان سر و کاردارند، نیز نباید کوتاهی کنند و باید به خوبی در این مورد کار کنند، و رسالت تربیتی خود را به انجام برسانند.

 جوانان و نوجوانان و فرزندان ما نباید این قدر کم طاقت و زود رنج و نازک نارنجی و نپخته و ناآگاه باشند که با اندک فشار و سختی و ناکامی و محرومیت یا شکستی از پا درآیند و در مقابل آن چه پیش آمده، زانو بزنند و اظهار عجز کنند؛ و به جای این که قوی و با استقامت باشند و به خدا پناه ببرند، به دیگران اعتماد کنند و به سیگار و الکل و مواد مخدر و روانگردان و امثال این ها پناه ببرند! این درست نیست و نباید این طور باشد؛ ما نباید شاهد این باشیم  که فرزندان مان بعضا این قدر ضعیف و نادان باشند و عملکردشان این گونه زشت و ضعیف باشد و موجب سرشکستگی ما و کشور عزیز مان بشود.  

کودکان و نوجوانان ما باید از همان سنین کودکی و سپس دانش آموزی با برنامه ریزی های صحیح و جدی و حساب شده با این گونه مسایل آشنا شوند و باید آموزش های لازم را ببینند و برای رویارویی درست با مسایل و مشکلات و بحران ها ی زندگی خود، به خوبی تربیت شوند؛ آن ها باید:

 انواع ناکامی را بشناسند؛

 انواع شکست را بشناسند؛

انواع محرومیت را بشناسند؛

بیماری و مصیبت و انواع آن ها را بشناسند؛

 بدانند که این سختی ها و مشکلات ممکن است برای آن ها هم پیش آید؛

 راه های مواجهه درست و عاقلانه  با هریک از این مشکلات رابیاموزند؛

 قوی و با شخصیت بار بیایند؛

عاقل و با ایمان تربیت شوند؛

 آگاهی ها و مهارت های لازم را به دست آورند؛

تا هنگام مواجه شدن با مصایب و سختی ها و مشکلات زندگی، خیلی قوی و عاقل و با ایمان باشند وبه خوبی استقامت نمایند، تا عزت نفس شان حفظ شود و همیشه سربلند و عزیز باشند؛ و هیچ کس هم نباید در این زمینه کوتاهی کند! همه نهادها و رسانه هایی که با تعلیم و تربیت کودکان و نوجوانان و جوانان کشور سر و کار دارند و مسئولیت رسمی یا غیر رسمی در این زمینه دارند (و هم چنین خانواده ها و والدین گرامی) باید خود را برای انجام این وظیفه خطیر واین رسالت بزرگ و مهم آماده کنند و برنامه های ویژه و دوره های مخصوصی را تدارک ببینند، و بویژه باید روی این که عقل و آگاهی و ایمان آن ها مدام بیشترشود، خیلی خوب سرمایه گذاری و کار کنند تا فرزندان و عزیزان ما طعمه دشمنان نشوند و به بیراهه نروند؛ و با اشتباه خود، حال و آینده زندگی خویش و کشور را با چالش و خطر مواجه نکنند.

دعا می کنم دراین رسالت خطیر مصمم و موفق باشید