A philosophical outlook on the drug works in the body : Part 2
قسمت دوم
با این حساب و بنابر عقیده بنده مبنی بر این که روح انسان یک فرستنده پر قدرت و بی نقص است، و بدن یک گیرنده است؛ آنچه پیش روی ما است و باید به طور جدی به آن بپردازیم و اهمیت فراوانی برایش قائل شویم، در اولویت اول سه چیز است که در ذیل به آن ها می پردازم:
1- در درجه اول، باید به نطفه ای که برای بچه دار شدن منعقد می کنیم، اهمیت فوق العاده بدهیم. چون ضعف و قوت بدن ما و مغز و اعصاب ما و کل این سیستم که یک گیرنده است، از آنجا کلید می خورد!
ما متاسفانه، فقط به این نکته فکر می کنیم و این را می دانیم که ما می خواهیم به هر قیمتی بچه دار شویم؛ اما، ما به این نکته مهم تر فکر نمی کنیم که این بچه و بدن او و مغز و اعصابش باید تا آنجا که ممکن است سالم و قوی باشند تا گیرندهایی خوب و قوی باشند، و بتواند انرژی های روحی را به طور کامل دریافت کنند؛ و هم چنین بتوانند از آن انرژ ی ها در جهت استحکام و استمرار حیات معنوی و مادی خود به بهترین شکل، استفاده نمایند، اصل مسئله این است نه آن!
بنابراین، ازدواج و بچه دارشدن باید خیلی حساب شده و دور از احساسات، و زیر نظر متخصصین و با مشورت های فراوان صورت گیرد؛ در غیر این صورت، بچه های ما عمری را به سختی و زحمت و عذاب و محرومیت از مواهب زیادی که روح می تواند به آن ها بدهد، خواهند گذراند و مسئول این کار، ما هستیم! یعنی همه ما انسانها.
پس، برای بچه هایتان از قبل از ازدواج و انعقاد نطفه، سرمایه گذاری کنید تا موجب محرومیت و بدبختی آن ها نشوید. پیامبر اسلام(ص)می فرمایند: " آن کس که خوشبخت است در شکم مادرش خوشبخت است؛ و آن کس که بدبخت است در شکم مادرش بدبخت است! "
2- نکته دوم که آن هم اهمیت فراوانی دارد این است که دارو سازان و متخصصین باید به سراغ تولید داروهایی بروند که در این کار یعنی سالم تر کردن و قوی تر کردن گیرنده های مغز و اعصاب و بدن انسان تواناتر باشند؛ و اساس تولید دارو باید این باشد که بدن ما را با روح مان هماهنگ کند و مدام بر این هماهنگی بیفزاید.
ما باید بدن را "یک گیرنده" و شامل زیرگیرنده های بسیار فراوانی بدانیم که باید از روح، انرژی و نیرو بگیرند، تا از حیاتی سالم و قوی و مستمر برخوردار باشند؛ و باید با این نگاه، دارو تولید کنیم؛ و داروهایی که تولید می کنیم باید با بهترین کیفیت ممکن و با بیشترین توانایی و کم ترین عوارض باشند. چون، این داروها برای مردم و بیماران درحکم آب حیات اند، و ارمغان هایی حیات بخش هستند که متخصصین به عموم مردم و بیماران، هدیه می کنند. به همین دلیل، داروسازان باید در کار خود هم بسیار ماهر و متخصص باشند، و هم بسیار امانت دار و متعهد؛ متعهد نسبت به مردم و بیماران و به کل جامعه.
3- و نکته آخر که باز آن هم از اهمیت زیادی برخوردار است این است که روح انسان در عین حال که کامل و قوی و سرشار از انرژی است ولی، بازهم این ظرفیت را دارد که کامل تر و قوی تر و پر انرژی تر شود؛ و هر چه کامل تر و قوی تر شود، کم و کیف انرژی هایی که برای بدن می فرستد و هم چنین قدرتش به عنوان یک فرستنده، بیشتر می شود، و می تواند نواقص گیرنده یعنی بدن را هم بپوشاند؛ مثل همه گیرنده ها و فرستنده هایی که من و شما می شناسیم!
شما ببینید کشورهای استعمارگر با فرستنده هایشان می خواهند برای ما امواج ماهواره های خود را ارسال کنند و ما به دلیل این که برنامه های ماهواره های آن ها متأسفانه اکثرا مضرند و فرهنگ و هویت ما را هدف گرفته اند و می خواهند آن را پایمال کنند و به نابودی بکشانند، دیش های ماهواره ای را جمع می کنیم؛ و سعی می کنیم مانع از رسیدن امواج ماهواره های آن ها به گیرنده های خانگی خودمان شویم؛
اما، آن ها چه می کنند؟ فکر می کنید دست روی دست می گذارند، و تسلیم می شوند؟! خیر، آن ها هرگز تسلیم نمی شوند؛ بلکه مدام تلاش می کنند که فرستنده هایشان را تقویت نمایند تا بدین وسیله اگر نقص و ضعفی در گیرنده های ما هست، آن را جبران کنند، و امواج ماهواره های خود را به گیرنده های خانگی ما برسانند!
به همین شکل، ما هم علاوه بر تمام کارهای واجب و مهمی که در این راستای سلامتی جسم انسانی خود انجام می دهیم، باید فرستنده را یعنی روح خود را نیز تقویت کنیم تا امواج و انرژی های روحی بتوانند از سدی که عیوب و بیماری ها و نواقص بدن در برابرشان ساخته اند، عبور کنند و خود را به سلول ها و گیرنده های بدن برسانند، و آن ها را از مواهب حیات بخش خود بهره مند نمایند.
و این کار میسر نمی شود مگر این که انسان ها به معنویت به طور جدی و ویژه توجه بنمایند؛ یعنی برای اعمال و امور معنوی اهمیت فراوان قائل شوند، و در کنار زندگی حیوانی و مادی، به بخش مهم تر زندگی انسانی که بُعد غیر مادی و معنوی آن است، بیشتر توجه و تمرکز داشته باشند و جدی تر به آن بپردازند.
ما انسان ها باید در خصوص شناخت مبدأ و خالق جهان هستی و پروردگار خود، و هم چنین ارتباط مداوم و مستمر با او که باید توأم با تمرکز و حضور قلب باشد، به هیچ وجه کوتاهی نکنیم؛ تا بُعد روحی و معنوی وجودمان تقویت شود، و تأثیر گذاری اش بر بدن از سطح عادی بگذرد و به حالت فوق العاده برسد؛ و به این صورت، اگر نقص و اشکالی هم در گیرنده های بدن ما وجود داشته باشد، آن را با تقویت فرستنده(یعنی روح)جبران می کنیم تا از مواهب روحی حیات انسانی به طور کامل بهره مند گردیم.
یادآوری می کنم این حرف و این توصیه بنده ، یک موعظه نیست؛ بلکه برای داشتن یک زندگی توأم با سلامتی و نشاط و قدرت، یک ضرورت است.
سیر و سلوک