مردم فکر می کنن سیر و سلوک یه سلسله کارهای عجیب و غریبه، و مخصوص افرادیه که به زندگی پشت کردن و به سوی خدا رفتن! و اصلا بیشتر آدما فکر میکنن به سوی خدا رفتن یعنی پشت کردن به دنیا!! غافل از این که همه مردم هر روز در حال سیر و سلوک هستن اما خودشون خبر ندارن!
زندگی کردن خیلی سخته چون زندگی پر از پیچ و خم و پستی و بلندیه. هر کی به دنیا میاد انگار به ته دره سقوط کرده و تمام عمرش رو باید سعی کنه تا از اعماق این دره بالا بیاد، و مگه سیر و سلوک غیر از اینه؟!! شما تو خونه، تو محل کار، تو بازار، تو دانشگاه، تو مدرسه و...همش باید سختی بکشی، کسی آدم رو باد نمیزنه، میزنه؟! این یعنی ته دره ای! بازاری و پولدار باشی ته دره ای، کارمند و کارگر باشی ته دره ای، فرقی نمیکنه!
همه ته دره ان، و باید از این دره بالا بیان. بالا اومدنش هم به پاکی و صداقت و انسانیته. نمیخوام بگم وقتی به دنیا میایم ناپاکیم، ولی دنیا ناپاکمون میکنه! این که میگن دنیا رو رها کنین منظورشون ناپاکی دنیاست نه امکانات دنیا.
ما مردم وقتی داریم کار میکنیم، کارگری میکنیم، کارمندی میکنیم، کاسبی میکنیم، خونه داری میکنیم، درس میخونیم، ورزش میکنیم، سفر میریم، تفریح می کنیم، می خوریم، می خوابیم و... یا از راه درست این کارها رو می کنیم یا از راه نادرست. اگه از راه نادرست این کارها رو بکنیم، ناپاکی کردیم و داریم از صعود و رفتن به سوی خدا دور میشیم. و اگه از راه درست و با نیت پاک و خدایی این کارها رو بکنیم، داریم از دره بالا میریم و به خدا نزدیک میشیم...
زندگی در دنیا عرصه سیر و سلوکه، برای همه مردم. و کسی که همین زندگی معمولی رو درست بجا بیاره، داره از دره بالا میره، داره به سمت خدا سیر و سلوک میکنه و داره میره که بشه یه انسان کامل، مثل 14 معصوم پاک و کامل. پس برای سیر و سلوک لازم نیست جای خاصی برین یا کار خاصی بکنین. همین زندگی روزمره کافیه!!
دنیاها2 
