توانا بود هر که دانا بود

Knowledge is power

عالم دنیا، عالم ناسوت و طبیعت است و زندگی در این عالم و وقایعی که در آن رخ می دهد، باید روال طبیعی داشته باشد و معمولا این چنین است. بنای این عالم بر معجزه نیست! معجزه به معنای خاص ودینی آن(در مقایسه با وقایع عادی) خیلی بندرت اتفاق افتاده است، آن هم برای پیامبران و اولیاء حق؛ و قرار نبوده و قرار هم نیست که امور زندگی انسان ها با معجزه پیش برود.

قانون خداوند این است که  زندگی انسان روال عادی و طبیعی داشته باشد، و در قرآن کریم هم می فرماید: "انسان فقط مالک چیزی است که برای آن تلاش کند". بنابراین، توصیه بنده به شما خوانندگان گرامی و هم میهنان عزیز این است که در زندگی تان منتظر معجزه نباشید! البته اگر خدا خواست و اتفاق افتاد که مغتنم است و شکر آن را به جا می آوریم؛ ولی ما باید برای آنچه که می خواهیم، کار و تلاش کنیم. ما باید بنا را بر این بگذاریم که معجزه برای ما رخ نمی دهد! چرا؟ چون، پروردگار بزرگ و خالق هستی چنین خواسته است که زندگی انسان ها روال عادی و معمولی داشته باشد و بر مبنای قانون علت و معلول استوار گردد و به پیش برود. پس، لطفا به دنبال راه های غیر عادی که به (خیال شما به) معجزه ختم می شوند، نباشید تا فریب هر جادوگر و رمالی را نخورید.

من و شما(به عنوان مثال) که حضرت ابراهیم(ع) نیستیم، و خواسته های ما هم از ضروریات نظام آفرینش نیست که با اراده خداوند معجزه ای رخ بدهد! تازه، زندگی و کارهای روزمره خود پیامبران الهی و امامان معصوم(ع) هم 99 درصدش روال عادی و طبیعی داشته و فقط در موارد کمی که به دین خدا و هدایت انسان ها مربوط می شده و وقوعش در نظام آفرینش الهی ضروری بوده، معجزه رخ داده است.

هر کس شما را از کار، تلاش، مطالعه و تحصیل علم و دانش بازداشت، و به انتظاری بیهوده برای رخ دادن یک معجزه دعوت کرد، یا دوست نادان است و یا دشمن! ما مسلمان هستیم و قرآن کتاب آسمانی ما است، شما کجای قرآن و در کدام آیه از آن خوانده اید که انسان را دعوت به این کرده باشد که منتظر معجزه بماند، و دست از کار و تلاش و تحصیل علم و دانش بکشد؟!

 قرآن کریم که سخن پروردگار و نامه حضرت حق به انسان است، به طور مکرر و با تاکید، انسان ها را دعوت به کار و تلاش و تفکر و تحصیل علم و دانش می کند؛ و با این تکرار و تاکید می خواهد راه زندگی و راه پیشرفت و رشد را به انسان نشان دهد؛ و می خواهد ما بفهمیم تنها راه پیشرفت انسان و رشد او این است که کار کند، تلاش کند، فکر کند، مطالعه کند، تحصیل علم و دانش کند و به خدا، ایمان و توکل داشته باشد.  

در هیچ کجا پیامبر اسلام(ص) و اهل بیتش(ع) به ما توصیه نکرده اند که برای امور زندگی و حل مسائل و مشکلات و رشد و پیشرفت، دست روی دست بگذاریم و منتظر معجزه بنشینیم؛ بلکه برعکس، سخنان، روایات و سیره آنان پر است از دعوت به کار و تلاش، تحصیل علم، تفکر، توکل، ایستادگی و استقامت. امام سجاد(ع) می فرمایند:"از ما نیست کسی که(کار و تلاش برای)دنیای خود را برای آخرتش رها کند یا آخرت خود را برای دنیا از دست بدهد"؛ و حضرت امیر المومنین علی(ع) می فرمایند:"بالاترین عبادت به کار انداختن تفکر و تعقل است".

انسان باید کار کند، تلاش کند، مطالعه کند، تحصیل علم کند، تفکر کند، توکل کند، امید داشته باشد و استقامت نماید تا به خواسته هایش برسد، و راه رشد و پیشرفت و موفقیت برایش هموار شود؛ و البته، این طبیعی است که انسان ها به همه خواسته هایشان نمی رسند؛ چون، بعضی از خواسته ها، از جمله ی آرزوهای نامعقول، غیر منطقی و دور و دراز هستند، و خیلی خارق العاده و غیر قابل دسترس می باشند! اما، برای یک زندگی خوب و طبیعی که همراه با رشد و موفقیت و کسب افتخار و سربلندی است، همیشه فرصت وجود دارد و راه باز است.

شما در هر سنی که هستید هرگاه تصمیم بگیرید و متناسب با شرایط و امکانات خود، کار و تلاش کنید و به مطالعه و تحصیل دانش روی بیاورید و فکر کنید و امید و توکل داشته باشید، یقینا پیشرفت می کنید، و بهتر از آنی می شوید که هستید! مگر همین را نمی خواهید؟؟

 "معجزه" از نظر مذهبی واژه ای است که برای انسان ها قداست خاصی دارد و به همین دلیل، نباید آن را به منظور سستی و تخدیر کسی به کار برد؛ هر کس برای کمک به انسانی او را امیدوار به معجزه و امدادهای غیبی کند اما به وی نیاموزد که برای رسیدن به خواسته هایش باید کار کند، باید تلاش کند، باید مطالعه و تحصیل علم کند، باید فکر کند، باید ایمان  به خدا و توکل و امید و استقامت داشته باشد تا به هدفش برسد و برکات الهی نیز از همین طریق شامل حال او می شود، و نه شامل حال کسانی که تنبلی پیشه کنند و دست روی دست بگذارند تا کسی از غیب دست آن ها را بگیرد!.... اگر این ها را به او نیاموزد، خواسته یا ناخواسته در جهت تخدیر او گام برداشته و او را به نابودی خواهد کشاند.

دشمنان ما یعنی کسانی که نمی خواهند ما رشد کنیم و پیشرفت داشته باشیم، از طرق مختلف سعی شان بر این است که با ما چنین کنند و ما را به این سمت بکشانند که دست از کار و تلاش و تحصیل و تفکر و استقامت برداریم و منتظر معجزه باشیم؛ و این معجزه ای که مد نظر آن ها است، یک معجزه الهی نیست؛ چون معجزه الهی حساب و کتاب خاصی دارد و اختیارش دست خداست. آن معجزه ای که مد نظر آن ها است یک چیز مضر و تخدیر کننده و ویرانگر است و راه پیشرفت و موفقیت را بر ما می بندد و شور و حرکت و امید و ایمان را از زندگی ما جدا می کند.

انسان باید دانا باشد و بداند چه می خواهد؛ و بداند برای رسیدن به آن چه می خواهد باید کار کند؛ و بداند که خواسته هایش باید معقول باشد؛ و بداند که باید از اشخاص پاک و مومن و عالم و فرهیخته مشورت و راهنمایی بگیرد؛ و بداند که نباید فریب وعده های نامعقول دیگران را بخورد. اگر این طور کرد و این طور بود، توانایی به دست می آورد و توانا می شود. انسانی که داناست، تواناست. امام علی علیه السلام می فرمایند:" رحمت خدا شامل حال کسی است که بداند از کجا آمده است و بداند کجاست و بداند به کجا می رود".

به پایان مقاله رسیدیم و من هنوز غرض اصلی خود را بیان نکرده ام! غرض اصلی بنده از نوشتن مقاله حاضر این بود که خاطر نشان کنم به عقیده بنده یکی از مهم ترین رسالت های آموزش و پرورش کشور ما(به معنای عام آن) این است که به کودکان، نوجوانان، جوانان و سایر آحاد مردم از طریق کتاب ها، مجلات، سینما، تلویزیون، رادیو، تئاتر و.... بیاموزد که برای رشد و پیشرفت و کسب افتخار، باید دانایی به دست آورند تا بدانند که چه می خواهند و بدانند که چه کار باید بکنند و بدانند که باید به مطالعه و تحصیل و کار و تلاش روی بیاورند و بدانند که باید ایمان به خدا و استقامت داشته باشند و بدانند که اگر قرار باشد برای آن ها معجزه ای هم رخ بدهد، در همین مسیر و از همین طریق رخ می دهد.... باید دانا باشند تا اسیر دام و خرافات افراد شیاد و دوستان نادان نشوند. باید دانا باشند تا رشد کنند. باید دانا باشند تا توانا باشند.

 به امید روزی که همه فرزندان ایران دانا و توانا باشند