جهانی شدن و جهانی اندیشیدن

Globalization and global thinking

جهانی شدن دوبخش دارد: یک بخش آن بطور طبیعی اتفاق می افتد و محصول رشد و پیشرفت علم، فناوری، هنر و ارتباطات است؛ و این همان"پروسه جهانی شدن" است. و بخش دیگر آن، غیر طبیعی و مصنوعی است و محصول تدابیر استعمارگران و ابر قدرت ها است؛ که این دیگر، پروسه جهانی شدن نیست بلکه "پروژه جهانی سازی" است که حالت فاعل محور دارد؛ یعنی طراحی و مدیریت می شود؛ آن هم از طرف کشورهای جهان خواری که اشتهای شان سیری ناپذیر است و می خواهند همه جهان را ببلعند.

مردمانی که آگاه هستند و به اصطلاح، فرزند زمان خویشتن هستند از"پروسه جهانی شدن" که به صورت طبیعی اتفاق می افتد، استقبال می کنند واز این طریق، ارتباطات خود را با دیگران گسترش می دهند؛ به گونه ای که جهان را مثل یک کشور و مردم جهان را مانند هموطنان خود می دانند. اما "پروژه جهانی سازی" که مصنوعی است و یک فکر بیمار و ناسالم استعماری است را هم به خوبی باید بشناسند و در مواجهه با آن جانب احتیاط را به دقت مراعات کنند تا فریب بازی های استعمارگران را نخورند و اسیر دام هایی که ابرقدرت ها با عبارت هایی از این قبیل(جهانی شدن، دموکراسی، حقوق بشر و...) می گسترند، نشوند.

موضوع دیگر"جهانی اندیشیدن" است که آن هم در عرض"جهانی شدن" خود به خود اتفاق می افتد؛ و این هم یک امر طبیعی و مطلوب است و موجب گسترش و رشد و عمیق تر شدن اندیشه بشری می شود. انسان های امروزی که آگاه به عصر و زمان خود هستند باید در این عصر ارتباطات و اطلاعات، جهانی بیندیشند و جهانی فکر کنند؛ اما به هنگام عمل کردن.....؟!

بعضی ها می گویند:" انسان ها باید هم جهانی بیندیشند و هم جهانی عمل کنند". ولی، این حرف، حرف نامعقول و نادرستی است و خواسته یا ناخواسته در جهت تحقق اهداف دشمنان بشر یعنی استعمارگران است؛ و هم سو و هم صدا با پروژه استعماری جهانی سازی است. این حرف را خود بنده متاسفانه از زبان کسانی شنیده ام که از بزرگان تعلیم و تربیت محسوب می شوند(؟!) و گمان دارم که آن ها انشاء ا... حسن نیت دارند و می دانم که تمام زندگی خود را وقف تعلیم و تربیت فرزندان این مرز و بوم کرده اند. ولی، حق و حقیقت والاتر و مهم تر از اشخاص است؛ حقیقت این است که "سخن وحرف نادرست" نادرست است؛ حتی اگر افلاطون حکیم آن را بگوید. مثل "کار بد" است که از هرکس سر بزند، بد است؛ هر که می خواهد باشد!

" جهانی اندیشیدن" حرف درست و معقولی است؛ اما " جهانی عمل کردن" حرفی نادرست و عملی نامعقول است و هیچ انسان صادق و عاقلی آن را نمی پذیرد؛ چون در جهت نابود کردن هویت ملی و تحقق اهداف استعمارگران است. ما باید جهانی بیندیشم ولی بومی عمل کنیم. ما باید جهانی بیندیشم ولی هنگام عمل کردن، ملاحظات و مصالح ملی و بومی خود را در نظر بگیریم و آن ها را مراعات کنیم. در غیر این صورت، هویت ملی خود را از دست می دهیم و فرهنگ و استقلال خویش را به مخاطره می اندازیم و در نهایت،  در لابلای اهداف استعمارگران ذوب می شویم.

این همان حرف معقول و سنجیده ای است که همه مردم و انسان های آگاه به زمان، آن را می پذیرند و به آن اعتقاد دارند... شما فکر می کنید(مثلا) مردم چین و ژاپن ملاحظات و مصالح ملی و بومی خود را فدای اهداف جهانی استعمارگران می کنند؟؟... هرگز! آن ها هرگز چنین نمی کنند؛ بلکه با دقت تمام مراقب سنت ها، فرهنگ و باورهای خود هستند و بومی عمل می کنند؛ جهانی می اندیشند ولی بومی عمل می کنند. حتی مردم اروپا و کشورهای غربی نیز روی ملاحظات بومی خود تعصب دارند و پافشاری می کنند!

پس، این سخن که:"جهانی بیندیشید و جهانی عمل کنید" سخنی است نامعقول که از حلقوم جهان خواران برمی آید و بر خلاف مصالح ملی و سنت ها و باورهای مردم مسلمان و آگاه ایران است؛ و نباید در هیچ سطحی(بویژه در قلمرو تعلیم و تربیت) مطرح شود. چون، از اصل و اساس یک" ایده ضد تربیتی" است، و یک" تعلیم استعماری" محسوب می شود. به همین جهت، از بزرگان و اندیشمندان توقع می رود که در این گونه امور قبل از اظهار نظر، بیشتر تامل نمایند و همان طور که شان و جایگاهشان اقتضا می کند سخنانی بگویند که کاملا حساب شده و سنجیده باشد و با فرهنگ و مصالح ملی و دینی ما در تعارض قرار نگیرد وموجب به مخاطره افتادن و تخریب و نابودی آن ها نگردد.

درپایان، از مسئولین امر تقاضا می کنم که برای شناساندن این تهاجم فرهنگی و پروژه استعماری جهانی سازی و اهداف و اجزا و مصادیق آن، برنامه های جدی تری را- به خصوص از طریق تلویزیون- طراحی و به اجرا در آورند، و توفیقات بیشتر ایشان را در این خصوص از خداوند بزرگ خواستارم.