Soccer and penalty area : Part 2
قسمت دوم
اما اصل بازی و نتیجه آن، به شکل و نحوه بازی فردی و گروهی بازیکنان در محوطه هیجده قدم برمی گردد و آن جاست که نتیجه بازی و زحمات سرمربی و سایر دست اندرکاران و بازیکنان مشخص می شود، و متأسفانه تمام مشکل هم همین جاست! چون معمولا بازیکنان به ویژه بازیکنان لیگ برتر و ملی پوشان کشورمان، هنگام ایفای نقش و بازی در محوطه هیجده قدم مشکل دارند و نمی توانند نقش فردی و گروهی خود را به خوبی و به درستی ایفا کنند.
آن ها آموزش های لازم را می بینند، توضیحات کافی را می شنوند و باید و نبایدها را از سرمربی و سایر مسئولین تیم خود می شنوند ولی باز به محوطه هیجده قدم حریف که می رسند، دست و پای خود را گم می کنند و با یک حرکت اشتباه کار را خراب و نقشه گروهی تیم را نقش بر آب می کنند!! چرا؟ به نظر شما چرا این طور می شود و فوتبالیست های ما در محوطه هیجده قدم تیم مقابل معمولا نمی توانند درست فکر کنند و درست عمل کنند و دچار سردرگمی می شوند؟
کسی مثل من اگر بر فرض در محوطه هیجده قدم تیم حریف باشد و توپ به او برسد و درست عمل نکند، هیچ کس به او ایرادی نمی گیرد؛ چون من حتی یک فوتبالیست آماتور و مبتدی هم محسوب نمی شوم. اما، یک ملی پوش و یک فوتبالیست حرفه ای که سال ها تمرین کرده و آموزش دیده است هم اگر مثل من عمل کند و در محوطه هیجده قدم هول شود و نتواند درست فکر کند و درست عمل کند، چه فرقی با من و سایر مردم معمولی دارد؟! اصلا ملاک بازی در لیگ برتر و ملی پوش بودن و این که یک شخص به عنوان یک فوتبالیست حرفه ای و برتر(در حد تیم های لیگ برتر و تیم ملی) مطرح و انتخاب شود چیست؟
من فکر می کنم که درست عمل کردن یک فوتبالیست در محوطه هیجده قدم تیم مقابل می تواند ملاک خوبی باشد و به سرمربیان کمک می کند که بازیکنان حرفه ای(به ویژه فورواردها) را از بازیکنان معمولی بازشناسند؛ و اگر بازیکنی طی دو یا سه جلسه بازی از این آزمون موفق بیرون نیامد نباید انتخاب شود و اگر از قبل انتخاب شده است باید به خاطر همین نقطه ضعف بزرگ، عضویتش به تعلیق درآید و به تیم های پایین تر تنزل داده شود.
بگذریم، این هم حرف اصلی من در این مقاله نیست وآن را هم از باب یادآوری و تذکر عرض کردم. سخن اصلی و اساسی بنده در این مقاله این است که: "چرا تعداد قابل توجهی از بازیکنان برتر فوتبال کشور ما در محوطه هیجده قدم تیم حریف ضعیف هستند، کم می آورند و معمولا درست عمل نمی کنند و راه حل این مشکل چیست؟"
البته در این جا من قصد ندارم به طور جدی به چرایی این مسئله بپردازم و دلایل آن هم متعدد است و در حوصله این مقاله نمی گنجد؛ ولی می خواهم به عنوان یک علاقه مند به فوتبال خوب و کسی که سال ها در خصوص همین نکته فکر کرده است راه حلی را ارایه کنم که از نتیجه آن اطمینان دارم. اما راه حل؟ راه حل من چیست؟
راه حل من این است که سرمربیان و مربیان عزیز فوتبال ما با همه قابلیت هایی که دارند و با همه زحماتی که می کشند از یک نکته مهم غفلت کرده اند و باید به خاطر اعتلای فوتبال کشور عزیزمان خیلی جدی به آن توجه کنند و به آن بیندیشند و در نهایت هم آن را عملی نمایند تا نتایج طلایی آن را با چشمان خود مشاهده کنند. و آن نکته این است که مربیان و سرمربیان ما ساعات هفتگی تمرین های آماده سازی فوتبال را به هدر می دهند؛ آن ها این وقت های گران بها را صرف کارها و تمرین هایی می کنند که یا بی فایده است و یا تحصیل حاصل است.
دویدن، نرمش کردن، بدن سازی، پنالتی زدن ودو دسته کردن بازیکنان و بازی نمایشی فوتبال به راه انداختن و مشاوره و سخنرانی برای بازیکنان، خوب است ولی تمام کار نیست و مشکل محوطه هیجده قدم را هم حل نمی کند!
آنچه که می تواند مشکل عملکرد بازیکنان در محوطه هیجده قدم تیم حریف را حل کند بازی کردن در خود محوطه هیجده قدم است. محوطه هیجده قدم تیم مقابل، نوک حمله ما و جدی ترین و اصلی ترین محل رویارویی ما با آن هاست؛ اگر بازیکنان ما این جا موفق نباشند، هیچ جا موفق نیستند و تمام بازی را باخته اند!. بنابر این، ما باید بخش مهمی از تمرینات آماده سازی سالیانه و ماهیانه و هفتگی تیم های خود را به بازی کردن در محوطه هیجده قدم اختصاص دهیم.
ما باید در هرجلسه تمرینی ساعتی را به بازی در محوطه هیجده قدم اختصاص دهیم؛ به این صورت که به جای این که بازیکنان را به دو دسته کنیم و یک بازی نمایشی و بیهوده فوتبال را تمرین کنیم، باید دو دسته از بازیکنان را در محوطه هیجده قدم مأمور حمله و دفاع کنیم. یعنی بازی را از این جا آغاز کنیم که دو دسته از بازیکنان به شکل حریف های فرضی در محوطه هیجده قدم قرار می گیرند؛ یک دسته مدافع دروازه هستند و دسته دیگر مهاجم. از این جا، باید بازی آغاز شود و مهاجمین با همه مهارت خود سعی در نفوذ به اعماق دروازه حریف کنند و مدافعین هم با همه وجود دفاع نمایند؛ و کار که تمام شد دوباره تکرار کنند و..... باید در هرجلسه حداقل 30 بار این تمرین را تکرار کنند تا ترسشان از بازی در محوطه هیجده قدم بریزد و در این کار آن چنان مهارت پیدا کنند که با چشم بسته هم بتوانند در آن محوطه موثر باشند و البته جای مدافعین و مهاجمین باید بعد از هر چند بار تمرین و مطابق عقیده سرمربی و مربیان عوض شود و علاوه بر این، سرمربی و مربیان فنی تیم هم باید با دقت بر این تمرین ها نظارت کنند و در میانه تمرین ها نقاط ضعف و قوت بازیکنان را به آن ها بگویند تا عیوبشان برطرف و مهارت و استادی شان در زمینه حضور و عملکرد موثر در محوطه هیجده قدم مدام بهتر شود و پیشرفت کند.
میدان مسابقات فوتبال بی شباهت به میدان جنگ نیست؛ البته، نه از لحاظ خشونت بلکه از لحاظ جدی بودن دو طرف در به دست آوردن امتیاز و بردن بازی. و بنابر این برای پیروزی در چنین میدانی، ما باید در تمرین های مان یک میدان جنگ و رقابت واقعی بسازیم و باید به قلب هدف بزنیم و بیشتر به تمرین های اساسی و حساس یعنی تمرین در آن جاهایی که مشکل داریم و آن جاهایی که تعیین کننده و مهم هستند بپردازیم؛ و بدون شک محوطه هیجده قدم یکی از مهم ترین و حساس ترین نقاط و اهدافی است که ما باید خیلی جدی و به طور مداوم روی آن تمرین کنیم و به مهارت دست یابیم.
باتشکر ویژه از مهندس حاج ناصر فروتن
برای همه مسئولین فوتبال کشور و ملی پوشان عزیز آرزوی موفقیت و سربلندی دارم
خوش باوری