بچه به زاييدن نيست!

Just giving a birth to a child is not all objectives!

بارداري و زاييدن بچه در خيلي از جوامع هنوز آگاهانه نبوده و با اختيار همراه نيست؛ بلکه به مانند يک فعل غريزي و غير اختياري صورت مي گيرد! و البته گرچه در جاي خود مهم و حائز اهميت است اما مهم تر از آن، بزرگ کردن و تربيت بچه است که باید حساب شده و با اختيار و آگاهي انجام پذيرد و در شکل دادن به داشته هاي طبيعي و خدادادي بچه - اعم از جنبه هاي روحي و مادي - نقشي بسيار بسيار برتر و اساسي دارد . 
مربي بچه -يعني کسي که بچه را تربيت مي کند- با تاسيس و شکل دادن به عادت هاي رفتاري و گفتاري بچه و بهره بردن از علم و دانش روز و تجربيات مدون ودقيق، مي تواند واقعا معجزه کند و....کودکي را بزرگ کند و به دست اجتماع بسپارد که بسيارسالم، شاداب، قوي، متفکر، خلاق ومتعهد باشد. 
مربي- مادرباشد يا شخص ديگري- بايد مطالعه کند و از افراد آگاه و متخصص مدام مشورت بگيرد و به روز باشد و تمام زندگي کودک را با يک برنامه ي همه جانبه، دقيق، علمي وقابل انعطاف، آن چنان شکل دهد که او از جهات مختلف، رشد کند و توانايي ها و آگاهي هاي لازم رابدست آورد و عادات رفتاري وگفتاري خوب در وي به صورت ملکه درآيد؛ به گونه اي که به هيچ وجه تمايلي به عادت هاي نادرست، نامعقول وبيهوده نداشته باشد.؛ و درکمالات عقلي و روحي چنان رشد کرده و پخته باشد که مانند قلمه هاي ضعيف و ناتوان درختان، به سادگي و به وسيله بادهاي هرزه و اشخاص نادان و نالايق و بيکار وبي ادب، ازجا کنده نشود، و به مسير هاي انحرافي و را ههايي که به تباهي ختم مي شوند، نرود؛ ودراين صورت است که تربيت، کار خودش را کرده و معجزه ي آن به وقوع مي پيوندند!
بنابراين، تربيت درزمان ما، تبدیل به کاري بسيار حرفه اي و علمي شده است، وحتي مهم تراز وراثت و محيط است، و بايد خيلي جدي تر مورد توجه و مطالعه خانواده ها و مجامع و موسسات دانشگاهي وبرنامه های تلویزیونی و... قرار گيرد تا بهره برداري ازآن روزبه روز افزون شود، و جوامع از نسل هايي قوي، بانشاط، خلاق وکارا بهره مند شوند...
خب، بااين حساب مادرواقعي بچه کسي نيست که او را مي زايد و به دنیا می آورد. او مادر شناسنامه اي است؛ مدر واقعی کسي است که بچه، سلامتي، شادابي و موفقيت خويش را مديون اوست. يعني يک مربي خوب، مهربان، آگاه و باتدبير، که تمام سال هاي نوزادي و کودکي را قدم به قدم همراه او بوده و با عشق و آگاهي وي راتربيت کرده است؛ خواه مادرتني بچه باشد، يا فرشته اي عاشق که از نوزادي و کودکي او را تحويل گرفته و با همه ي وجود و عاشقانه به بزرگ کردن و تربيت او همت گمارده است؛ وسزاوار نیست چنین عزیزی را "مادر ناتنی"بخوانیم.
بچه، به زاييدن نيست، واقعا نيست! تربيت صحيح و بزرگ کردن او اساس وظيفه و رسالت مادر است. مادر کسي است که با عشق و علاقه ي وافر، همه دانش ،وقت و وجود خويش راصرف رشد و تربيت بچه کرده است.
پس، درود به همه مادران واقعي که موجب رشد انسان هاي سالم و آگاه، و ترقي کشورها و جوامع هستند..... من ازدور دست يکايک آن ها را مي بوسيم و از اعماق قلبم براي سلامتي، عزت و موفقيت شان دعا مي کنيم.