یک اتفاق خوب

A good event

روز سه شنبه هفتم آذرماه سال جاری(1391) برای ما روز خیلی بدی بود؛ خیلی روز تلخی بود. چون، مادرم به خاطر نارسایی قلبی، در بخش سی سی یو بیمارستان فیروزآبادی شهرری بستری شد. حال مادر خیلی وخیم بود. همه ترسیده بودیم. فکر کردیم مادر را از دست می دهیم و این برای ما بسیار ناگوار و سخت بود. آن روز از صبح تا شب من و دو خواهرم-و بیشتر آن ها- خیلی دویدیم، خیلی تلاش کردیم و خیلی کارها کردیم؛ تا مادر را در اورژانس بیمارستان بستری و سپس به بخش سی سی یو منتقل کنیم.

بیمارستان فیروزآبادی انصافا خیلی متحول شده است؛ هم از نظر مدیریت، هم از نظر تجهیزات و امکانات، هم از نظر کادر پرستاری و پزشکی و نیروهای متخصص و هم از نظر رسیدگی به حال بیمار. آن ها مادر عزیز ما را از مرگ حتمی نجات دادند؛ کاری که فکر نکنم (بدون مبالغه) از عهده بهترین بیمارستان های تهران هم برمی آمد! خداخیرشان بدهد؛ و امیدوارم رفته رفته به بهترین و با کیفیت ترین بیمارستان تهران به ویژه از نظر برخورد با مراجعین و رسیدگی به حال بیماران، تبدیل شود و در رتبه بندی، اول باشد.

بگذریم؛ آن روز و فردایش گذشت و من خیلی خسته اما، راضی وخوش حال بودم؛ اول به جهت این که حال مادرم خیلی بهتر شده بود، و دوم به خاطر این که احساس کردم "یک اتفاق خوب" افتاده است. و آن این بود که: "چند فرزند با دل و جان، تمام تلاش خود را برای سلامتی و بهبودی حال مادرشان کرده بودند." و این اتفاق، خیلی قشنگ بود، خیلی زیبابود، خیلی عالی بود...

این فکر، ساعت ها ذهن مرا به خود مشغول کرد و به خاطر آن تمام آفرینش الهی را- تا آن جا که آفریده ها را می شناختم- مرور کردم: به آسمان فکر کردم، به زمین فکر کردم، به دریا و درختان، به خشکی و خاک، به ابر و باران، به باد و برف و بوران، به میوه های رنگارنگ به آب، به ازدواج به زن و شوهر، به نوزادی که چون غنچه ای زیبا متولد می شود، به پدر و  مادر و عشقی که به فرزندان دارند، به ستاره ها به خورشید،
 به ماه، مریخ، مشتری و.... به همه این ها فکر کردم؛ خوب فکر کردم و..... ناگهان دریافتم که هر کدام از این ها... هر کدام از این ها به واقع، یک معجزه هستند، و شگفت آورند!

هر قطره آب یک معجزه است و پر از شگفتی است!

هر درخت یک معجزه است و پر از شگفتی است!

زمین پر از معجزه و پر از شگفتی است!

ابرها پر از معجزه و پر از شگفتی اند!                                                                                  

باران پر از معجزه و پر از شگفتی است!
و....

به هر چه اندیشیدم و نگریستم دیدم که یک معجزه است و فوق العاده و شگفت آور است! و... در حالی که متحیر بودم، احساس کردم در میان اقیانوسی ژرف از معجزات و شگفتی هایی قرار گرفته ام که پروردگار یکتا و توانا آفریده است! خب، دراین دنیایی که پر از شگفتی و معجزه است- با خود اندیشیدم- آیا سزاوار است که جز "اتفاق های خوب" چیزی رخ بدهد؟! آیا شایسته است که در این جهان زیبا و شگفت انگیز  و این پدیده های خارق العاده، ما "اتفاق های بد" را رقم بزنیم؟!

ما که انسانیم و سرآمد همه معجزات و شگفتی های آفرینش هستیم، و اطرافمان نیز پر از پدیده هایی است که هر کدام شان معجزه هستند و شگفت آورند، باید تمام توان و همت خود را در این راه صرف کنیم که "اتفاق های خوب" رقم بخورند؛ باید به این بیندیشیم که در این عالم  پر از شگفتی و پر از معجزه، فقط و فقط باید "اتفاق های خوب" رخ بدهند؛ و وقوع "اتفاق های بد" متناسب و در خور آشفتگی و ویرانی است، نه جهانی که پر از معجزه و شگفتی است!

پس آنچه سزاوار است تنها این است که هر انسانی صرفا به فکر خلق "اتفاق های خوب" باشد، و همت و توان و نیروهای خدادادی اش را صرف کارهای با ارزش بکند؛ و آن ها را در راه تباهی و کارهای بی ارزش به کار نبرد. والا.... والا تناسب و هماهنگی اش را با جهان آفرینش و سایر پدیده ها و مخلوقات هستی از دست می دهد؛ و تبدیل می شود به یک تکه ناجور در میان پازل زیبا و شگفت انگیز آفرینش! تبدیل می شود به یک ساز مخالف! و هارمونی هستی را خدشه دار می کند.

بنابر این اگر تاکنون غیر از این کرده اید، در افکار و رفتار خود تجدید نظر نمایید و دست به کار خلق "اتفاق های خوب" شوید. و برای این کارشایسته و مهم، از نزدیک ترین ها و از نزدیک ترین جا  شروع کنید؛ یعنی ازخانه خود، و "اتفاق های خوب" را در آن جاخلق کنید؛ در روابطی که با اعضای خانه و خانواده خود دارید، در ارتباط خود با پدر، با مادر، با خواهر، بابرادر، با همسر و....

یادتان باشد که لازم نیست "اتفاق های خوب" بزرگ باشند؛ از "اتفاق های خوبکوچک" شروع کنید!   یک "سلام" یک اتفاق خوب است. یک لبخند، یک گذشت، یک واکنش خوب، یک همکاری، یک دستگیری و کمک، یک گمان خوب، یک چشم پوشی به جا، یک با رمهربانی با خانواده و فروتنی و تواضع با آنان، یک یاد خدا یک نماز، یک وضو یک عبادت، یک صرفه جویی یک نظافت، یک نظم و یک انضباط، یک فکر خوب یک خلاقیت، یک مثبت اندیشی و... همه این ها نمونه های گران بها و ارزشمندی از "اتفاق های خوب" هستند و با این که کوچک اند، اما هر کدامشان به اندازه تمام دنیا ارزش دارند و خدای بزرگ قدر آن ها را می داند و خریدار آن هاست.

بعد از خانه، "اتفاق های خوب" را به سطح اجتماع بکشانید و آن ها را گسترش و تعمیم بدهید؛ به مدرسه، به دانشگاه، به محیط کار، به جمع دوستان، به رانندگی در سطح شهر و خلاصه، همه جا را پر کنید از "اتفاق های خوب". چون این عالم، این همه شگفتی، این همه معجزه، این همه خلاقیت، این آفرینش با عظمت و با شکوه و این آفریده های شگفت انگیز، شایسته "اتفاق های بد" نیستند. و ما باید مواظب باشیم تا آن جا که می توانیم از "اتفاق های بد" دوری کنیم، و خالق "اتفاق های خوب" باشیم! تا شایسته این آفرینش و این هستی عظیم و شگفت آور باشیم تا.... تا خود ما هم یک معجزه باشیم و یک معجزه بمانیم.
 و..... باز تذکر می دهم یادتان بماند که در این عالم خالق "اتفاق های بد" نباشید! و فقط به یک چیز بیندیشید:  "خلق اتفاق های خوب"!

خدایارتان
به حق می سپارمتان