About inducement:part 3

در این قسمت می خواهم شما را کمی به گذشته ببرم؛ البته نه گذشته های خیلی دور، بلکه به زمانی که من تازه وارد سنین نوجوانی شده بودم و از پدرم چیزهایی را دیده و آموختم که گر چه فی نفسه نامعقول بودند؛ ولی، حیرت آور بوند و با استفاده ناخودآگاه ایشان از قدرت تلقین و خودباوری صورت می گرفتند.

پدر من فقط سواد خواندن و نوشتن داشت و در باره تلقین هم نه چیزی شنیده بود و نه خوانده بود؛ اما خودباوری عجیبی داشت و استفاده ای که از کارایی و قدرت تلقین می کرد فوق العاده بود. در اینجا من دو نمونه از آن ها را برای شما نقل می کنم.

About inducement:part 2

در باره تلقین صحبت می کردم و از میزان اثرگذاری آن در برطرف شدن سردرد عذاب آور میگرنی برایتان گفتم؛ و بیان داشتم که نقشه ای کشیدم و تدبیری اندیشیدم و با تلقین کاری کردم که دمش را گذاشت روی کولش و فرار کرد.

دفعه بعد، دیرتر آمد و اعتماد به نفس گذشته را هم نداشت. به او خوشامد گفتم و خاطر نشان کردم که هنوز به خاطر ضعف و ناتوانی ای که بار قبل به نمایش گذاشته بود، از وی ناراحتم؛ و باید این دفعه جبران کند. او قبول کرد و وارد شد ولی استرس داشت؛ در حالی که من ترسم از او خیلی کم تر از قبل شده بود.

About inducement: part 1

تلقین یکی از نعمت های فوق العاده ای است که خداوند بزرگ به ما عطا فرموده است. این قدرت به صورت زنده و بالفعل در همه افراد وجود دارد؛ آن طور که هر وقت بخواهند می توانند به خود یا دیگران با رفتار و به ویژه با گفتارشان، چیزی را تلقین کنند.

تلقین در اصطلاح اهلش به معنی این است که انسان چیزی را به خودش یا دیگری القا و تحمیل کند و به او بفهماند که تو حتما به عنوان مثال:" خنگ هستی، باهوش هستی، بیمار هستی، خوب و سرحال هستی، آدم بدی هستی، آدم خوبی هستی و امثال این ها". یعنی قلمرو بسیار وسیعی دارد و در موارد بسیار بسیار زیادی می توان آن را به کار برد و از آن استفاده مثبت یا منفی کرد.